کلام در تعبّدي و توصّلي است. تعبّدي را تعريف کردند که غرض ساقط نمي‌شود به اتيان فعل الّا مع قصدالقربة ، و توصّلي آن است که تکليف متعلق با و

ملخّص ما ذکرنا اين بود که اگر شک بکنيم تکليفي که متوجه به شخص است اگر آن را غير موجود کرد آيا ايشان غير ازش تکليف را نه گفتيم اگر

در مقام اول گفتند که به فعل اغير شک در سقوط است که مورد اصل اشتغال است لنا کلام في ذلک عرض شود مواردي که شيخ در رسائل براي اجراء

عرض کردیم نائینی فرمود اطلاق می‌شود توصلی بر واجب در آن موردیکه فرد اگر فرد غیر مقدور بوده باشد وموجود بشود از طبیعی تکلیف از طبیعی ساقط می‌شود ولو آن

تکلیف به طبیعی مطلق شده است واز آن طبیعی فرد غیر مقدور موجود شده است آیا مسقط تکلیف است یانه؟ نائینی به عدم سقوط فرمود این مقتضای دلیل است ومقتضای

کلام در صورتی است که آیا تکلیف به اتیان به فرد محرّم ساقط شود یانه البته این در صورتی است که واجب ….می باشد به معنای معروف روی این احتمال

آخوند قائل است که قصد قربة در متعلق دخل ندارددر …واجبی منتهی در مقام امتثال عقل حاکم است که تکلیف را بخوبی انجام بده که ساقط بشود حتماً اگر از