«قال صالح بن عقبه وسیف بن عمیره: قال علقمه بن محمد الحضرمی: قلت لأبی جعفر(علیه السلام): علّمنى دعاء أدعو به ذلک الیوم إذا أنا زرته من قرب ودعاءً أدعو به إذا لم أزره من قرب وأومأت من بعد البلاد ومن داری بالسلام إلیه. قال: فقال لی: یا علقمه إذا أنت صلّیت الرکعتین بعد أن تومىء إلیه بالسلام، فقل بعد الإیماء إلیه من بعد التکبیر هذا القول (أی الزیاره الآتیه)، فإنک إذا قلت ذلک، فقد دعوت بما یدعو به زوّاره من الملائکه، وکتب الله لک مئه ألف ألف درجه، وکنت کمن استشهد مع الحسین(علیه السلام) حتى تشارکهم فی درجاتهم، ولا تعرف إلاّ فی الشهداء الّذین استشهدوا معه، وکتب لک ثواب زیاره کل نبیّ وکل رسول وزیاره کل من زار الحسین(علیه السلام) منذ یوم قتل علیه السلام وعلى اهل بیته :
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَاابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَاابْنَ اَمِیرِ المُؤْمِنِینَ وَابْنَ سَیِّدِ الوَصِیِّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَاابْنَ فاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِساءِ العالَمِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالوِتْرَ المَوْتُورَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الاَرْواحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنائِکَ…» (الى آخر زیارت عاشورا)
صالح بن عقبه و سیف بن عمیره مى گویند: علقمه بن محمد حضرمى به ما گفت:
محضر مبارک ابى جعفر(علیه السلام) عرض کردم: دعائى به من تعلیم فرمائید، که در آن روز (روز عاشورا) وقتى از نزدیک به زیارت آن حضرت رفتم آن را بخوانم و دعائى به من یاد دهید، که هرگاه نتوانستم از نزدیک به زیارت ایشان بروم، از شهرهاى دور و پشت بام خانه ام، به آن حضرت با اشاره سلام داده و آن را بخوانم.
حضرت فرمودند: اى علقمه، بعد از آنکه با اشاره به آن حضرت سلام دادى و پس از آن، دو رکعت نماز خواندى، اگر این دعا و زیارت (زیارت عاشورا) که شرحش را برایت بیان مى کنم، خواندى، به آنچه فرشتگان زائر آن حضرت دعا، کرده اند، تو نیز دعا نموده اى و خداوند متعال صد هزار هزار درجه مقام و مرتبه تو را بالا برده و تو مثل کسانى مى باشى، که با حضرت حسین بن على(علیه السلام) شهید شده اند و بدین ترتیب در درجه ایشان قرار خواهى گرفت و شناخته نمى شوى، مگر در زمره شهدائى که با آن حضرت شهید شده اند و ثواب تمام انبیاء و رسولان و کسانى که امام حسین(علیه السلام) را از زمان شهادتش تا به الآن زیارت نموده اند را برایت مى نویسد.
مى گویى:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمِیرِ المُؤْمِنِینَ وَابْنَ سَیِّدِ الوَصِیِّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِساءِ العالَمِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالوِتْرَ المَوْتُورَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الاَرْواحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنائِکَ…» (تا آخر زیارت عاشورا)
«قال علقمه: قال ابوجعفر (علیه السلام): وإن استطعت أن تزوره فی کل یوم بهذه الزیاره فی دارک فافعل ولک ثواب جمیع ذلک» .
وروى محمد بن خالد الطیالسی عن سیف بن عمیره قال: خرجت مع صفوان بن مهران الجمّال وعندنا جماعه من أصحابنا إلى الغری بعد ماخرج ابوعبدالله (علیه السلام)، فسرنا من الحیره إلى المدینه، فلمّا فرغنا من الزیاره ]أی زیاره أمیر المؤمنین(علیه السلام)[ صرف صفوان وجهه إلى ناحیه أبی عبدالله الحسین(علیه السلام)، فقال لنا: تزورون الحسین(علیه السلام) من هذا المکان من عند رأس أمیرالمؤمنین(علیه السلام)، من هیهنا أومأ إلیه ابوعبدالله الصادق(علیه السلام)وأنا معه.
قال ]سیف بن عمیره[: فدعا صفوان بالزیاره التی رواها علقمه بن محمد الحضرمی عن أبی جعفر (علیه السلام) فی یوم عاشوراء، ثم صلّى رکعتین عند رأس أمیرالمؤمنین(علیه السلام) وودّع فی دبرها أمیرالمؤمنین(علیه السلام) و … ;
علقمه مى گوید: حضرت ابوجعفر امام باقر(علیه السلام) فرمودند: اى علقمه اگر بتوانى هر روز با این زیارت (زیارت عاشورا) امام حسین(علیه السلام) را زیارت کنى البته این کار را انجام بده که ان شاء الله تمام ثواب هایى که ذکر شده برایت منظور مى گردد.
محمّد بن خالد طیالسى به نقل از سیف بن عمیره گفت: بیرون رفتم با صفوان بن مهران و جمعى دیگر از اصحاب خودمان به سوى نجف، بعد از خروج حضرت صادق(علیه السلام) از حیره به جانب مدینه، پس زمانى که ما فارغ شدیم از زیارت ]زیارت امیرالمؤمنین(علیه السلام) [صفوان صورت خود را به جانب مشهد ابوعبدالله(علیه السلام)، گردانید و گفت: برماست که زیارت کنیم حسین(علیه السلام) را از این مکان، از نزد سرّ مقدس امیرالمؤمنین(علیه السلام)، که از اینجا ایما و اشاره کرد به سلام بر آن حضرت امام صادق(علیه السلام)، و من در خدمتش بودم.
سیف گفت: پس خواند صفوان همان زیارتى را که روایت کرده بود علقمه بن محمد حضرمى از حضرت باقر(علیه السلام) در روز عاشورا (زیارت عاشورا)، آنگاه دو رکعت نماز در نزد سر امیرالمؤمنین(علیه السلام) خواند و با آن حضرت وداع نمود.
این زیارت شریفه به نص حضرت امام باقر و امام صادق(علیهما السلام)وارد شده است و از مصادیق زیارت سیدالشهدا(علیه السلام) مى باشد، که طبق روایات وارده، اجر و ثواب فراوانى دارد و اثر معنوى عجیبى در زندگى انسان بر جاى مى گذارد، که فى الجمله، به بعضى از آنها اشاره مى نماییم:
حفظ عرض و اموال، لقاء الله، دفع پریشانى و قضاء حوائج، طول عمر و افزایش رزق و روزى، آمرزش معاصى، ایام زیارت جزء عمر حساب نمى شود، دفع بلایا، اعطاء خیر و برکات، اعطاء ثواب حج، رفع عقوبت عالم قبر و قیامت و مأواى او بهشت و… است.

برای دریافت کتاب با فرمت PDF  , Word اینجا را کلیک کنید