(۱)حجت الاسلام والمسلمین سید مرتضى موسوى میگوید:
مرحوم میرزا تبریزى قدس سره در التزام به درس بسیار عجیب بود و خداوند متعال هم به ایشان عنایت خاص داده بود طى ۱۵ سالى که خدمت ایشان در درس حاضر مىشدم هیچ گاه مشاهده نکردم که درس مرحوم میرزاقدس سره تعطیل شود فقط یک روز آن هم وقتى اعلام شد که درس ایشان تعطیل است بسیار تعجب کردیم با عدهاى از دوستان به طرف بیت ایشان قدس سره حرکت کردیم و حال آقاقدس سره را جویا شدیم آقا قدس سره با آن حالت خود، از ما استقبال کرد و معلوم شد که سرما خورده و تب دارند. یک نکته جالب که قابل ثبت است و نیست آن مگر به عنایت خود ولى عصرعلیه السلام به ایشان قدس سره، منظم بودن دروس در طول بیمارى چهار ساله ایشان بود به طورى که در طول دوران علاج دروس ایشان برقرار بود و سیر درمان موجب تعطیل شدن درس ایشان نشد و این نبود مگر به عنایت حجه بن الحسن العسکرىعلیه السلام، ایشانقدس سره تا آخرین ایام درس، درس دادند و ایام تعطیلى حوزه بیمارى ایشان شدت یافت و بعد از ۲۵ روز از شدت بیمارى به لقاء اللَّه پیوستند. مرحوم میرزا قدس سره آن چنان در قلب شاگردانشان جاى دارند که هر مجلسى که شاگردان جمع مىشوند یاد آن معلم بزرگ نُقل مجلس است.
مرحوم میرزاى تبریزى قدس سره نگهبان خوبى براى دفاع از مبانى بر حق تشیع و ناقل علوم آل محمدصلى الله علیه وآله بود و امروز حوزه به شاگردان آن فقیه مقدس افتخار مىکند، واقعاً تحوّل علمى حوزه مرهون مجاهدتهاى آن عالم وارسته است. خداوند به علو درجه ایشان بیفزاید امین یا رب العالمین.
(۲) فاضل محترم شیخ اسماعیل گلدارى بحرانى مىگوید:
من صبح از خواب بیدار شدم مشاهده کردم که تمام خانه را برف در بر گرفته. مردد بودم که به درس بروم یا خیر، باران به شدت مى بارید و با زحمت توانستم خود را مهیا کنم و از خانه خارج شده و از کنار حرم مطهر به طرف محل درس حرکت مى کردم. از شدت باران و سرما خیابان خلوت بود ناگهان مشاهده کردم یک طلبه عباى خود را بالاى سر کشیده در حالى که بارش برف شدید بود و تمام عباى مرحوم میرزاقدس سره برفى شده بود و در حال حرکت است نزدیک که شدم دیدم مرحوم میرزا قدس سره است، کتاب وسایل الشیعه در دست دارد پاهایم سست شد و لحظهاى در صورت آن مرجع نورانى خیره شدم گفتم خدایا این نائب امام با این سن دارد با این جدّیت به درس مىرود و ما که جوان هستیم مردد بودیم، بسیار حرکت میرزا قدس سره مرا تحت تأثیر قرار داد و هرگاه یاد آن صحنه مىافتم به فکر فرو مى روم که خدایا اینان چقدر مقرّب درگاه تو هستند که این گونه شب و روز براى حفظ مذهب و نشر آن تلاش مى کنند، این عمل میرزاقدس سره موجب شد تغییر کلى در درس خواندنم به وجود آید، خدا رحمت کند که تمام حرکاتش درس بود. او اول درس ولاء و حبّ اهل بیتعلیهم السلام را به ما یاد داد و در قلوب ما تحوّلى عظیم ایجاد کرد و سپس چگونه درس خواندن و جدّیت در تحصیل را عملاً نشانمان داد. یادش گرامى باد.
(۳)حجت الاسلام والمسلمین، شیخ حسن کاتبى مى گوید:
در طول بیست سال تدریسى که من اطلاع دارم مشاهده نشد که مرحوم میرزارحمه الله درس خود را تعطیل کند. صبحها و عصرها در درس میرزا شرکت مىکردیم. یک روز درس بعد از ظهر، مرحوم میرزارحمه الله تشریف نیاوردند. به طلبه ها گفتم: آخرش یک روز درس تعطیل شد! طلبه ها آماده خروج از محل درس بودند که یک دفعه دیدم میرزارحمه الله وارد مسجد شد و طلبهها به هم گفتند: امروز هم که انتظار مىرفت درس تعطیل شود، میرزارحمه الله آمد. سؤال شد: استاد! چرا تأخیر کردید؟ فرمود: »امروز ساعتم اشتباه بود؛ از این رو نتوانستم سر وقت در سر جلسه حاضر شوم.« به جز ایام بیمارى مرحوم میرزارحمه الله هیچگاه مشاهده نشد درس ایشان تعطیل شود. با عشق همچون شمع مى سوختند تا طلابى مفید و فاضل تربیت نمایند، که به لطف پروردگار در این کار موفق شدند و امروز شاگردان آن عالم فرزانه، سکاندار سطوح عالى حوزه مى باشند.
(۴)حجت الاسلام والمسلمین شیخ رضا انصارى مى گوید:
روزى خادم »حسینیه ارک« نیامد و دربهاى حسینیه بسته ماند، از این رو بیشتر طلابى که در بیرون تجمع نموده بودند با ناامید شدن از آمدن خادم و باز شدن درب حسینیه به تدریج متفرق گردیدند. در این میان مرحوم میرزا رحمه الله از راه رسید و پس از آگاه شدن از بسته بودن درب به جاى آنکه تعطیلى درس را اعلان بنمایند، به باقیمانده شاگردان فرمودند: امروز درس را در زیر زمین مدرسه »منتدى جبل عامل«، که در نزدیکى »حسینیه ارک« قرار داشت مىخوانیم. همگى در خدمت استاد رحمه الله به »منتدى« رفته و ایشان درس را همچون دیگر روزها بیان فرمودند.
(۵)حجت الاسلام والمسلمین شیخ رضا انصارى مى گوید:
در دروان جنگ هنگام درس استاد در حسینیه ارک، آژیرهاى خطر به صدا در آمد که نشان از حمله هوایى دشمن کافر بود. در این هنگام در میان ترس و وحشت، ناگاه صداى انفجار به گوش رسید به طورى که تمام حسینیه را لرزاند و خاک از سقف بر روى طلاب فرو ریخت. پس از آرام شدن وضع بار دیگر مرحوم استادقدس سره پس از اطمینان از سلامت طلاب درس را طبق روال معمول ادامه دادند. روحش شاد و راهش پر رهرو باد که واقعاً ایشان قدس سره علاوه بر ایجاد تحول در سطح علمى حوزه، مدافع راستین ولایت نیز بودند و جاى خالى ایشان به وضوح حس مى شود.
انا لله و انا الیه راجعون. رَحْمَه اللّهِ عَلَیْه رَحْمَه واسِعَه وَحَشَرهُ اللّه مَعَ النَّبِّى الْمُصْطَفى وَآلِهِ الطّاهِرِین الاَْطْیَبِین صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِم اَجْمَعِین وَالْحَمْدُللّه رَبّ الْعالَمِین.